Środowa modlitwa Taize była częścią „ruchomych piasków” czyli comiesięcznych wrocławskich modlitw Taizé w pierwsze środy miesiąca w różnych chrześcijańskich świątyniach. W CODA Maciejówka odbyła się ostatnia modlitwa przed przerwą wakacyjną.
Przygotowania zaczęły się już od 17:30 nauką śpiewu. Wspaniale było się spotkać i wspólnie przygotować śpiew po tak długiej przerwie – po okresie kwarantanny. Wiele osób widziałam pierwszy raz od wielu tygodni.
Przed modlitwą Taize odbyła się msza święta. Ksiądz Adam podczas kazania tłumaczył, że tylko w logice nieśmiertelności, patrząc na nasze życie, jesteśmy w stanie zrozumieć nasze porażki czy niepowodzenie. Przez pryzmat wieczności mogą one wyglądać zupełnie inaczej. Tego dnia wspominaliśmy w liturgii śmierć męczenników – wydawałoby się, że nie jest to powód do świętowania, co więc świętujemy? To, że narodzili się dla nieba. Tylko w tej logice nieśmiertelności, która nie będzie jak życie na ziemi, jesteśmy w stanie się modlić czy rozumieć nasze porażki.
Po Eucharystii zaczęła się modlitwa Taize, czyli czas na spotkania z Jezusem w słowach Ewangelii, ciszy i śpiewie, który nastraja do kontemplacji. Krótkie i pełne treści teksty kanonów przenikały umysł, tak jakby można było zrozumieć zawartą w nich prawdę dopiero po jego wielokrotnym powtórzeniu. Będąc w okresie Oktawy Zesłania Ducha Świętego śpiewaliśmy pieśni wzywające Jego przyjścia. Jego dary są nam potrzebne, byśmy mogli służyć sobie nawzajem. Dobrze było uczestniczyć i przeżywać modlitwę na żywo, a nie tylko online! Kościoły są już dla nas otwarte, przyjdźmy i skorzystajmy z tego przywileju, za którym można było zatęsknić i docenić w ostatnim czasie.
Podczas modlitwy przypomniał mi się również czas Europejskiego Spotkania Młodych we Wrocławiu, kiedy to schola Maciejówki zaangażowała się w pomoc przy śpiewie w kościele grekokatolickim i uniwersyteckim (#teamgreko, #teamuni 😉 ), i pomyślałam wtedy, że minęło tyle miesięcy, a my dalej trwamy na modlitwie, pomimo trudnego czasu.
Jak mówi jeden z kanonów: Przyjdź Duchu Święty, rozpal ogień Twojej miłości.
Zuzia